Zehirli Kurbağa

Garip hissediyorum bu aralar..

Sanki böyle..eksikmiş gibi.

Hani kırılmış.. incinmiş gibi.

Unutmayı denedikçe daha da saplanıyorsun sanki içime.

Sadece birkaç gün yetti zehrinin vücuduma yayılmasına

Beni esirin etmesine..

Gözlerin, mutluluğumun tek sebebi. Henüz bir renk veremedim onlara, mavinin eşsiz tonlarından biri sanki. Bazen de yeşil oluyor, içime işliyor..

Öylesine güzelsin ki, öylesine muhteşemsin ki..

Yok ediyorsun beni farkında bile olmadan.

Acaba biliyor musun ismimi?

Onu da geçtim, görüyor musun arada sırada beni?

Yoksa gerçekten de, görünmez miyim gözlerinde?

Cevabını bildiğim sorular sormamalıyım belki de.

Kandırmamalıyım kendimi boş yere.

Ama hayalin bile çok güzel, ansızın hayatıma giren adam.

Canımı yaksa da, hayalini kurmak çok güzel.

Çok yabancı hislerle tanıştım bir anda, hiç alışık olmadığım türden olanlar. Öyle bir sardı ki tüm vücudumu söküp kurtulamadım. Daha önce böylesine değersiz, incinmiş hissettiğimi hatırlamıyorum. Çok yeni bu hisler bende, alışamadım henüz. Seni gördüğümde içimde uçuşmaya başlayan o kelebekler öldü sanki. Bir yandan seni istemiyorken, diğer yandan delicesine istiyorum. Yine de bunun olmayacağını o kadar iyi biliyorum ki baştan yenik düştüm zaten. Beni görebilmeni, hissedebilmeni o kadar çok isterdim ki, ansızın hayatıma giren o mükkemmel insan.

İzin vermeyecektim aslında bir kez daha beni yerle bir edecek bir insan olmasına. Kimseyi kendimden değerli görmeyecektim. Bunu kendime neden yapıyorum bilmiyorum. Şu anda bildiğim tek şey, seni istiyorum. Benim olmanı, beni sevmeni istiyorum. Ama gerçekten sevmeni hani, taparcasına. Küçük ama tatlı kavgalarımız olsun istiyorum, kıskan istiyorum. Gözlerin hep beni arasın istiyorum, o muhteşem deniz mavisi gözlerin. Benden başkasını görme istiyorum, senin için en güzel insan ben olmak istiyorum. Biz olmak istiyorum.

Ama sonra, gerçek dünyaya dönüyorum. İçimde bir şeyler sıkışıyor.

Hayalin öylesine güzel ki ansızın hayatıma giren adam, gerçeğin çok canımı yakıyor.