Görünmez.
Garip hissediyorum bu aralar..
Sanki böyle..eksikmiş gibi.
Hani kırılmış.. incinmiş gibi.
Unutmayı denedikçe daha da saplanıyorsun sanki içime.
Sadece birkaç gün yetti zehrinin vücuduma yayılmasına
Beni esirin etmesine..
Gözlerin, mutluluğumun tek sebebi. Henüz bir renk veremedim onlara, mavinin eşsiz tonlarından biri sanki. Bazen de yeşil oluyor, içime işliyor..
Öylesine güzelsin ki, öylesine muhteşemsin ki..
Yok ediyorsun beni farkında bile olmadan.
Acaba biliyor musun ismimi?
Onu da geçtim, görüyor musun arada sırada beni?
Yoksa gerçekten de, görünmez miyim gözlerinde?
Cevabını bildiğim sorular sormamalıyım belki de.
Kandırmamalıyım kendimi boş yere.
Ama hayalin bile çok güzel, ansızın hayatıma giren adam.
Canımı yaksa da, hayalini kurmak çok güzel.
